Historia decoupage w pigułce
Napisany przez:
Dominik Gudowski
10/21/2023 22:13:51
Komentarzy
0
Na przestrzeni wieków powstało wiele technik, np. rzeźbienie, inkrustacja, intarsje. Główną techniką dekoracji bombek, decoupage.
Chociaż sama nazwa, termin decoupage pochodzi z języka francuskiego i oznacza „wycięcie”, uważa się że ta technika narodziła się wśród syberyjskich nomadów. Tamtejsze plemiona wykorzystywały wycięte filcowe materiały do zdobienia grobów. Ok. XII wieku taki sposób ozdabiania przedmiotów pojawił się także w Chinach. Tamtejsi twórcy wycinali wzory z papieru i dekorowali nimi np. lampiony czy okna. W wieku XVII, za sprawą handlu Wenecji z Dalekim Wchodem, decoupage dotarł na Stary Kontynent.
Chociaż sama nazwa, termin decoupage pochodzi z języka francuskiego i oznacza „wycięcie”, uważa się że ta technika narodziła się wśród syberyjskich nomadów. Tamtejsze plemiona wykorzystywały wycięte filcowe materiały do zdobienia grobów. Ok. XII wieku taki sposób ozdabiania przedmiotów pojawił się także w Chinach. Tamtejsi twórcy wycinali wzory z papieru i dekorowali nimi np. lampiony czy okna. W wieku XVII, za sprawą handlu Wenecji z Dalekim Wchodem, decoupage dotarł na Stary Kontynent.
Początki decoupage w Europie mówią o tym, że była to sztuka dla biedaków. Weneccy rzemieślnicy za pomocą tej techniki ozdabiali antyki tak, by te przypominały piękne, lakierowane chińskie oryginały. W tym celu wycinali kopie chińskich malunków, naklejali je na meble, a następnie pokrywali je naturalną żywicą, aż do uzyskania efektu zbliżonego do oryginału. Ten sposób dekorowania mebli nazywano lacca contraffatta.
Wenecjanie stworzyli, bowiem zapotrzebowanie na meble, które wyglądały jak z Chin. Zapotrzebowanie było bardzo duże, a koszt sprowadzania przedmiotów lub ich produkcji przy użyciu oryginalnych materiałów był bardzo wysoki. Tym samym ozdabianie mebli techniką decoupage było tańszą alternatywą.
Z czasem Wenecjanie odeszli od kopiowania motywów chińskich na rzecz wklejania na przedmioty reprodukcji dzieł znanych malarzy. Były to głównie obrazy przedstawiające motywy biblijne.
Wenecjanie stworzyli, bowiem zapotrzebowanie na meble, które wyglądały jak z Chin. Zapotrzebowanie było bardzo duże, a koszt sprowadzania przedmiotów lub ich produkcji przy użyciu oryginalnych materiałów był bardzo wysoki. Tym samym ozdabianie mebli techniką decoupage było tańszą alternatywą.
Z czasem Wenecjanie odeszli od kopiowania motywów chińskich na rzecz wklejania na przedmioty reprodukcji dzieł znanych malarzy. Były to głównie obrazy przedstawiające motywy biblijne.
W XVIII decoupage stał się modnym hobby. W wiktoriańskiej Anglii ozdabianie przedmiotów i mebli w tak prosty oraz efektowny sposób zyskało wielu sympatyków, a ówczesne wycinanki przedstawiały głównie sceny wiejskie czy kwiaty. Z kolei na dworze Ludwika XV decoupage stal się cenionym, kobiecym hobby. Damy ozdabiały w ten sposób nie tylko antyki, ale też różnorodne mniejsze przedmioty. Co więcej, wycinano nie tylko kopie, ale także oryginalne obrazy znanych malarzy. W XIX stuleciu technika ta wkroczyła w zupełnie nową fazę, decoupage został wtedy doceniony także przez krytyków – prace bazujące na nim znalazły się chociażby w British Museum.
Dziś nasze możliwości wykorzystania tej formy sztuki są nieograniczone. Tego rodzaju rękodzieło przypadnie do gustu ludziom w dosłownie każdym wieku – zupełnie nic nie stoi na przeszkodzie, aby wspólnie, w rodzinnym gronie, ze znajomymi spróbować przyjemności płynącej z ozdabiania.
Napisz komentarz Cancel Reply